USA: Dag 7

Vandaag is de dag dat we naar LA gaan. Althans dat was de bedoeling. Even snel een uurtje of 3 rijden en dan een halve dag in LA spenderen. Nadat we eindelijk vertrokken zijn uit Santa Maria merk ik dat we niet meer op de Big Sur rijden, maar dat we een andere highway worden opgestuurd door de navigator. Heiligschennis en dus draaien we om om onze weg via de highway 1 en 101 te vervolgen. Deze twee overlappen elkaar op diverse stukken maar leiden ons in ieder geval zo dicht mogelijk langs de kust naar het zuiden. Optimaal genieten van de schitterende uitzichten op de grote oceaan en de diverse stranden.

Na een uurtje of anderhalf rijden belanden we in Santa Barbara, de stad waar ik jaren geleden een week of 2 heb vertoefd. We besluiten om even het beroemde strand van Santa Barbara te bezoeken. Dit strand vinden we uiteindelijk en we parkeren ons huis. De kinderen zijn het strand al op voordat wij goed en breed hebben kunnen verlaten. Eerst gaan ze in hun korte broekje het strand op. Als dat nat is van de zee gaan ze toch maar het zwembroekje aantrekken. Als bij de tweede watersessie ook de t-shirtjes helemaal nat zijn gaat Lotte dan ook maar haar bovenstukje aantrekken. De derde sessie volgt en de dames hebben prima lol met zijn tweeen. Ik maak de nodige foto's van de kinderen en Judith gaat de pier van Santa Barbara bekijken. Ik spot een groep meeuwen en besluit om die te proberen vast te leggen met mijn nieuwe camera. Tijdens het fotograferen word ik omsingeld door weer een groep chinezen. Waar ik zo voorzichtig mogelijk probeer de vogels zo dicht mogelijk te benaderen voor het ultieme shot zijn de chinezen iets minder tactisch. Armen wijd flapperend en schreeuwend jagens ze de vogels de lucht in. Ik probeer hiervan maar te profiteren en probeer de vogels in de vlucht te schieten. Kiekjes schieten voor de goede orde.

Als uiteindelijk iedereen zijn ding gedaan heeft is het tijd om weer verder te gaan. Als we terug lopen naar de camper vertellen de dames dat zij net nog met de chinezen op de foto zijn gevraagd. Hun beheersing van de chinese taal is niet erg goed maar het was wel duidelijk dat het de chinezen om het blonde haar van de dames ging. Chinezen met blond haar kennen we natuurlijk niet. Met zijn allen zwaaien we nog een keer naar de chinezen die ook net hu aftocht blazen en retourneren de geste door nogmaals met hun armen te flapperen. Maar dit keer niet om de meeuwen te verjagen.

De reis wordt voortgezet. Een tijdje later belanden we aan in Malibu. We vergapen ons aan de schitterende huizen langs het strand. Ergens moet ook dat huis van Charly Harper van “Two and a half men” liggen. Dit blijkt te zijn bij de Malibu Colony en jawel hoor dat bestaat ook echt. We rijden er langs en herkennen vaag dat deze huizen wel eens in dat beruchte shot in eerder genoemde tv serie voorkomt. We rijden echter langs de achterkant van de huizen dus 100% zeker weten doen we het niet. Goed zat om onze honger naar herkenning te stillen.

Het plan om door te rijden naar LA wordt in de kiem gesmoord. Judith heeft honger en eigenlijk hebben we allemaal niet zo geweldig veel zin meer. Het is tenslotte ook al redelijk laat om nog naar LA te rijden. Dan maar omdraaien en naar de camping. Judith had al eerder die dag gebeld om een plaats te reserveren en dat bleek nodig. Er was nog maar 1 plek vrij. Een mooie plek met ocean view. De camping ligt ietwat bergop maar dat ligt geheel in lijn met heel Malibu. Alles is daar zo'n beetje tegen de heuvels opgebouwd. We kunnen nog van de laatste avondzon genieten met een cerveza op de bij de camper meegeleverde klapstoeltjes. Daarna maken we een keer zelf het eten in de vorm van pulled beef/chicken met een Jack Daniels saus en een broodje erbij. Eenvoudig maar wel lekker. En daarna is het alweer tijd om te gaan slapen. Morgen komt dan uiteindelijk de dag dat we echt naar LA gaan.