USA 2018 dag 20: Florida City - Tavernier

Vandaag vertrekken we al weer vanuit onze tussenstop in Florida City. Deze stop was gepland om de reis te breken van Naples naar de eindbestemming, Key West. Oorspronkelijk zouden we vandaag van Florida City helemaal naar Key West gaan rijden maar het resort dat we in eerste instantie hadden geboekt, is nog niet open. Ze hebben de zaak moeten sluiten vorig jaar naar aanleiding van orkaan Irma en ze zijn niet op tijd gereed met de herstelwerkzaamheden. Redelijk last minute hebben we een nieuwe bestemming moeten zoeken en die is weliswaar gevonden, echter konden we daar geen vier overnachtingen boeken maar slechts drie. En daarom reizen we vandaag naar een geimproviseerde tussenstop net voorbij Key Largo. Maar eerst ontbijt.

Het ontbijt was inbegrepen bij dit hotel en gezien de prijs van de overnachting, zij de verwachtingen niet al te hoog gespannen. Ontbijt is zo'n beetje in de lobby van het hotel en eigenlijk veel te klein. Het ontbijt is er ook super beperkt en je moet je best doen om iets te vinden wat naar je gading is. Dan maar een keertje niet al te kieskeurig zijn en gewoon vullen, niet voeden. Zo erg is het allemaal niet natuurlijk, maar ik had stiekem wel gehoopt op een ontbijtje met scrambled eggs en bacon. Wel scrambled eggs maar vreemd genoeg geen bacon. Normaliter is het een kunst om iets te vinden in amerika waar geen bacon in zit maar nu is de bacon onvindbaar, juist als je hem wel wilt hebben. 

Na het ontbijt maken we ons klaar voor de megatrip naar Key Largo. Het is maar liefst een uur rijden. Na een klein half uurtje rijden we al de Keys op. De Keys zijn een aaneenschakeling van kleine eilandjes die daar waar nodig met bruggen verbonden zijn. De langste brug is 7 mijl lang maar die gaan we vandaag nog niet tegen komen. We komen na een uur rijden aan op Key Largo en checken rond 12:00 uur al in bij Coconut Palm Inn. 

Coconut Palm Inn is een klein resortje met slecht 20 kamers. Wij hebben twee kamers voor de nacht en de dames moeten vandaag samen in een enkel bed slapen. Als dat maar goed gaat komen. Er is nog maar een van de kamers gereed, maar in de andere kunnen we wel al in trekken en van de faciliteiten gebruik maken. Het resort ligt aan het water maar van een echt zandstrand is geen sprake. Je kunt er wel het water in en er zijn diverse plaatsen waar je boten kunt aanmeren. We liggen in een kleine baai en het water is er overal ondiep en rustig. Het heeft ook een zwembad, er staan de nodige palmbomen, er hangen hangmatten, er staan tafeltennistafels, ligbedden en tiki's. Het ziet er tiptop uit.

Nadat we de spullen in onze kamers hebben geruimd, nemen we eerst een duik in het zwembad. Zoals altijd is ook hier het water lekker warm. Daarna gaan we het wilde water op. Er liggen namelijk een waterfiets en diverse surfplanken en kayaks. De meiden gaan samen in een waterfiets en Judith en ik gaan in een kayak. Er wordt her en der wat gewisseld van vaartuig en zo verkennen we de hele baai. De baai wordt ingesloten door dezelfde bomen als we in de mangroven van de Everglades zagen. Eigenlijk is het geen baai, er staan gewoon op bepaalde plekken bomen in het water. Er liggen ook de diverse boten in het water. Ik zie o.a. een verlaten roeiboot, zeiljachten maar ook zelf gemaakte woonboten. En van die boten is best bijzonder. Het is een vakantiehuisje dat boven op twee drijvers gemonteerd is, vergelijkbaar met een catamaran. Het is echt geen gezicht maar het gevaarte blijft in ieder geval wel drijven. Er scheuren ook af en toe wat jetski's door de baai maar dat gaan wij niet doen. Tenminste nog niet, maar ook dat verhaal moet net zoals de schoenen nog even wachten.

Tussen de bedrijven door ontmoeten we een paar nieuwe vrienden. Er lopen namelijk een aantal leguanen los rond. Het zijn geen huisdieren. Deze beesten komen hier gewoon in het wild voor en dan met name bij het water in tussen en in de struiken en bomen. Als je voorzichtig naar ze toe gaat, kun je ze zelfs aaien. Tenminste als daarvoor uit het juiste hout gesneden bent.

Na een super relaxte dag op en in het water gaan we 's avonds op zoek naar eten, want dat hebben ze op het resort niet. Althans geen avondeten. We rijden een paar mijl terug richting waar we vandaan kwamen en gaan ons geluk beproeven bij Mrs. Mac's Kitchen. Het is een klein aftands wegrestaurantje, maar de recenties waren over het algemeen best positief. Bij de recenties stond al dat het casual was en dat is geen understatement. Het personeel is niet te onderscheiden van de gasten, welke ook niet bepaald behoren tot de high society. We worden door een dame naar achteren geleid en worden gezeteld naast een andere familie met twee kleine kinderen. Het is maar een klein tentje en dus moet het maar. Als de waitress van de avond ons komt vertellen wat er allemaal op het menu staat vandaag, versta ik er geen klap van vanwege het gebler van de kinderen langs ons. Ik heb geen zin om dat onze avond te laten verpesten en dus vraag ik of we ergens anders kunnen zitten. Gelukkig kan dat en we staan op om richting ingang te worden verplaats. Femke vangt nog net de blik op van de vader van de andere familie en de stoom komt nog net niet uit zijn oren blijkbaar. Hoe durven die arrogante buitenlanders om een andere plek te vragen? Nou ja, touch luck, want wij zijn er weg van.

Onze nieuwe plek is in een booth aan de voorkant van het restaurantje en daar zitten we heerlijk rustig zonder gebler langs ons. We krijgen een nieuwe ober en zij verteld ons vol enthousiasme welke bijzondere, net gevangen vis er allemaal op het weekendmenu staat. Nou daar hoef ik niet naar te luisteren, want de visafdeling sla ik graag over. Judith laat zich wel verleiden tot een "Hogsfish" in een champagnesaus. Geen idee wat het is, dat gaat een verrassing worden. Ik ga voor chicken marsala gerecht, femke een special burger met cheese fries en lotte een vegaburger. Allemaal prima voedsel en we sluiten het diner af met de lokale befaamde "Key West Lime pie". Daarna racen we terug naar het resort, want tussen 8 en 10 uur is er een kampvuur, waarbij je marshmellows kunt roosteren.

We zijn nog net op tijd terug en de kinderen storten zich op het roosteren en verorberen van de marshmellows. De dames roosteren er wat op los en als iemand van het resort om 22:00 uur komt om de boel af te sluiten, is het nog te gezellig en mogen we nog even doorgaan. Wij ruimen de spullen wel op. We blijven nog een uur of zoiets plakken en vullen de tijd met het kletsen met een tweetal franse families die ook rond het kampvuur blijven hangen. Het valt niet mee om engels te praten tegen de fransen, want je bent snel geneigd om mee te gaan in hun Allo Allo engels. Een van de familie blijkt overigens bijna exact dezelfde reis te doen als wij. Afgezien van de cruise naar de Bahamas is het schema nagenoeg gelijk en hebben we ze naar alle waarschijnlijkheid gisteren ook bij de Everglades gezien toen we gezegend werden door die stortbui van bijbelse proporties. We hebben ze niet herkend, maar nu zaten ze dan ook niet totaal doorweekt bij het kampvuur.

Na het kampvuur is het bedtijd en we verheugen ons al op het ontbijt van morgen in de tiki, waarbij ons al beloofd is dat we weer gezelschap gaan krijgen van onze nieuwe vrienden, de leguanen. Met die wetenschap duiken we het bed in.