USA 2018 dag 23: Key West

En daar is hij dan, de laatste dag van de vakantie. We hebben voor vandaag geen grootste plannen meer en gaan na het ontbijt een beetje Duval Street verkennen, wat souvenirs shoppen en misschien nog even naar het strand. We slapen in ieder geval lekker uit en het ontbijt mag eigenlijk geen naam hebben. Aangezien er niet of nauwelijks supermarkten van enige betekenis te bekennen zijn geweest, hebben we dan ook niets in huis. En dus verorberen we maar de muffins die we elke avond gebracht krijgen door het personeel van het resort. Naast de muffins liggen er dagelijks ook chocolaatjes, ijsjes en een heus gedicht.

Na de muffins naar binnen te hebben geduwd en weg gespoeld te hebben met water, gaan we tegen de middag op pad. We lopen naar Duval Street en het langzaam struinen langs de winkeltjes kan beginnen. Het is alweer bloedje heet. De zuchten en de steunen klinken als een valse symfonie in mijn oren. Zelf ben ik best goed gewend aan de hitte maar de dames kunnen de temperaturen nog steeds niet aan. Natuurlijk heb ik het ook warm, maar ik kook niet over en kan het eigenlijk prima hebben. Maar goed, ik volg braaf de meute en we lopen uiteindelijk winkeltje naar winkeltje binnen om vooral af te koelen in plaats van serieus te winkelen. Er worden wel wat souvenirs gevonden, zoals t-shirts, houten bordjes met wijze leuzen zoals "Life is like a beach" en een paar andere snuisterijen. We verlaten ook een paar keer Duval Street om bij een aangrenzende straat wat bezienswaardigheden te spotten, zoals het einde van Highway 1 (oftewel Mile zero), het Southernmost Point van Key West en we komen ook langs het huis van de beroemde schrijver Ernest Hemmingway. 

Uiteindelijk moeten we toch toegeven aan de bedrukkende hitte en met name omdat Lotte aangeeft dat ze zich niet lekker voelt (ik bespeur zelf enige show spielerei), keren we terug naar het appartement. Onderweg komen we ook vlak langs 'ons' strand en besluit ik toch even een kijkje te gaan nemen om te zien of het strand en de zee toch acceptabel genoeg zijn om te bezoeken. Dit terwijl de dames nog een winkeltje binnenstormen. Dit keer niet om af te koelen maar om daadwerkelijk iets te kopen. Als ik bij het strand komt, meurt het als een oer nederlandsche beerput. Het strand wordt overspoeld door zeewier. Blijkbaar is dat al een hele tijd aan de orde vanwege het weer. Aan mijn rechterzijde als ik naar de zee kijk vanuit de straat, hebben ze al het zeewier bij elkaar geraapt en opgestapeld en het is juist die berg zeewier waarvan de graflucht vandaan komt. Gadver! De linkerzijde is strand dat behoort bij het Southermost Beach Resort en tot dat strand hebben wij volgens mij ook toegang. Het strand op zich is ok maar de eerste 20 meter zee is een bruine stinkende smurrie. Desondanks zijn er toch mensen in de zee gegaan. Nou ik zou er alleen in gaan als ik het gele pak van Heisenberg mag lenen inclusief gasmasker. Het strand is dus niet de plek vandaag om verkoeling te gaan zoeken. Dat wordt dus weer het zwembad.

En dus gaan bij aankomst in het appartement de zwemspullen weer aan. De kinderen hebben eigenlijk geen zin maar je bent op vakantie of niet. En dus worden ze gedwongen om mee te gaan. Thuis kun je nog altijd binnen hangen en met je telefoon spelen maar hier wordt er gezwommen. Althans Femke gaat daadwerkelijk mee zwemmen onder zwaar protest ("ja maar dan moet ik vanavond weer douchen en dan wil ik niet") maar Lotte komt niet verder dan de ligstoel. Lotte verkast al eerder om haar koffer te gaan inpakken en na een tijdje gaat ook Femke dat doen. Judith en ik blijven nog wat plakken en genieten van de verkoeling van het zwembad. Dit afgewisseld met een tukkie op de ligstoelen.

Ergens rond de klok van 19:00 uur houden ook wij het voor gezien en gaan terug naar het appartement. De dames hebben netjes zitten inpakken en zowaar heeft Femke zich gedoucht zonder dat wij haar eerst tig keer achter de broek hebben moeten zitten. Ook wij gaan in de douche en maken ons op voor ons laatste avondmaal. Ons laatste avondmaal in Florida welteverstaan. En omdat we in amerika zijn, sluiten we geheel amerikaans af met een bezoek aan de Mac.

Bij de Mac treffen we nog twee andere nederlandse families. Als we in gesprek zijn, hebben we het erover of we veel nederlanders zijn tegen gekomen tijdens onze vakantie. Nou dat valt wel mee, maar wel zijn er relatief vaak nederlanders te spotten bij de Mac. Hoezo nederlanders eten gezonder dan amerikanen? Als de burgers, frietjes en kip nuggets binnen zijn, keren we weer huiswaarts. De laatste spullen in de koffers, dit verslag nog even in elkaar flansen en dan snel naar bed. Alle slaap die we de komende paar dagen kunnen pakken, gaan we hard nodig hebben. Weltrusten dus!