USA 2018 dag 21: Tavernier - Key West

Vandaag gaan we vertrekken naar onze laatste bestemming, Key West. Nadat we allemaal fris en fruitig ons bed uit zijn (de een wat fruitiger dan de ander), gaan we ons op het ontbijt storten. Lotte heeft overigens al een frisse duik in het zwembad achter de rug als we ons begeven richting tiki. We zien onze franse vrienden van het kampvuur terug en onze laag bij de grondse vrienden, de leguanen. Het ontbijt is ook hier weer eenvoudig, maar het wordt toch een bijzonder ontbijt. Dat laatste met name doordat voor menigeen het ontbijt niet alleen bestaat uit zelf wat te eten en te drinken, maar ook uit het voeren van de leguanen.

De leguanen zijn vandaag een stuk of 10 sterk vertegenwoordigd bij het ontbijt en ze zijn bepaald niet mensenschuw. Judith is het meest avontuurlijk van iedereen en ze voert de beesten de nodige stukken fruit en bagles. De grootste schavuit van allemaal (letterlijk en figuurlijk) heeft onder hand meer weg van een bedelende hond dan van een leguaan. Hij staat voor Judith te reikhalzen en te springen voor elk stukje eten. Op een gegeven moment is hij zo enthousiast met zijn sprongen dat hij in haar decollete beland. En probeer hem er dan maar een uit te krijgen met die lange grijpgrage vingers en tenen. Eenmaal verlost van haar kwelgeest gaat het voeren weer verder. Ze wordt van alle kanten gestalkt en een van de kleinere bengels komt heel sneaky van achter uit het water geslopen om vervolgens Judith vol in de vinger te bijten, tot bloedens aan toe. Daarna is de lol er wel een beetje af en worden de laatste stukken eten op de grond gegooid in plaats van het risico te lopen om nog meer averij op te lopen.

Na het ontbijt laden we de spullen in en checken we uit. We krijgen van onze gastvrouw nog wat tips mee voor onderweg en dan vertrekken we richting Key West. Na een kwartiiertje rijden komen we de eerste tip tegen van onze vorige gastvrouw, namelijk Robbie's in Islamorada. En nee, Islamorada is niet een plaatselijk Mekka voor de moslin amerikanen maar gewoon een van de vele eilanden van de Keys. Bij Robbie's kun je stoppen voor het schouwspel van het voeren van Tarpon vissen. Deze uit de klauwen gewassen goudvissen worden een flink stuk groter dan 1 meter. We spotten er eentje die dezelfde lengte als Femke lijkt te hebben. De mensen die deze tarpon vissen aan het voeren zijn, moeten een snel reactievermogen hebben, want de vissen springen uit het water om de hapjes uit de handen te ontfutselen. Als je niet snel genoeg bent, het je een 1.5 meter lange tarpon vis aan je vinger hangen. Wij besluiten daarom wijselijk toe te kijken in plaats van het risico om met een vinger te weinig naar Key West te moeten gaan rijden. Na dit schouwspel snuffelen de dames nog even wat tussen de diverse kraampjes en daarna rijden we weer verder.

Volgende stop is op Marathon, waar een schildpad opvangcentrum ligt. Een voormalig hotel is hier door de eigenaar omgetoverd tot een opvangcentrum voor gewonde schildpadden. De hele tent wordt gerund door vrijwilligers en die proberen gewonde schildpadden daar op te lappen om vervolgens weer in de natuur uit te zetten. We stoppen daar en willen graag de rondleiding gaan doen. Echter moeten we daar ruim 1.5 uur op wachten en dat vinden we te veel van het goede. Jammer maar helaas en dus rijden we weer verder. Weer een stuk verder komen we dan bij de beroemde 7 mijl brug die ons bij Key West moet brengen. Net voordat we vertrokken uit Nederland hebben we deze brug nog gezien in de film True Lies met o.a. Arnold Schwarzenegger en Jamie Lee Curtis. Arny en zijn vriendjes hebben in die film de brug opgeblazen en gek genoeg hebben ze dat gat nooit hersteld, want er ligt gewoon een compleet nieuwe brug langs. De oude brug staat er nog maar is behoorlijk vervallen en her en der ontbreken er wat stukken brug. De rit over de 7 mijl brug is al met al iets minder indrukwekkender dan ik had gedacht. Ik zal het al voor dat je over een brug rijd en alleen maar zee zou zien aan de linker -en rechterkant met in de verte het volgende eiland. Maar je kijkt aan de rechterkant gewoon tegen een verwerende andere brug aan en het is niet zo dat je alleen maar zee ziet. Je houdt altijd zicht op het land.

Eenmaal voorbij de brug is het niet meer zo heel ver en voordat we het weten zijn we aanbeland in Key West bij Santa Maria Resort. We hebben hier 3 nachten gehuurd in een appartement met 2 slaapkamers. Het appartement ziet er tip top in orde uit en is vrij luxe qua inrichting. Het is wel smal maar daarentegen hebben we wel 2 verdiepingen. Op de binnenplaats van het resort liggen twee zwembaden en verder ligt het resort op loopafstand van het strand (lees 2 minuten lopen). Nadat we gesettled zijn gaan we even een hapje eten scoren aan de overkant van het resort. We scoren een paar broodjes bij een cubaans eettentje gecombineerd met een kleine supermarkt. Je koopt je boodschappen en doet je eetbestelling binnen, maar je kunt buiten zitten op de "porch" om je eten naar binnen te schuiven. Buiten zitten betekent wel dat je wordt vergezeld door kippen en hanen, want deze schijnen veel los rond te lopen op Key West. En zo is het ook, want we zitten nog nauwelijk of een listig uit de ogende kijkende haan komt polshoogte nemen (maar hij mist nog wat venijn!). Lotte weet niet hoe snel we weg moeten gaan, want zij heef het niet op die haan. Hij doet helemaal niets, maar als vegetarier schrikt zo'n lopende kip nugget blijkbaar toch flink af.

Daarna gaan we lekker een beetje chillen aan het zwembad. Een beetje plenzen, een cocktailtje erbij, wijn plus versnapering tijdens happy hour en we komen de middag prima door. 's Avonds moet er weer worden gegeten en we googlen naar eetgelegenheden. Niets vermoedend laat ik me door Judith influisteren om naar The Cafe te gaan en dus lopen we daar naartoe. Eenmaal binnen blijkt het een 100% vegetarische tentje te zijn. Zit je daar als vleeseter tussen de lokale hippies en graatmagere toeristen. Niet getreurd, ik stort me vol overgave op een wokgerecht. Dat moet te doen zijn, want dat eten we thuis ook wel vaker. Helaas moeten zowel Femke en ik goed zoeken tussen de berg aan groenvoer naar een paar slierten noodle. Judith en vooral Lotte zijn wel helemaal in hun nopjes maar ik loop uiteindelijk naar buiten met het een hongerig gevoel. Nou ja, in ieder geval ligt er in ons appartement een grote dikke muffin op mij te wachten die het personeel van het resort voor ons elke avond neer zetten in ons appartement. De dames nemen nog allemaal een nagerecht maar ik sla over. Ik heb het wel een beetje gehad met dat hippie voer. En ja hoor, zelfs de nagerechten blijken vegan te zijn. Ze hebben een eigen versie van de Key West Lie pie en het chocolade toetje van Judith gereserveerd in oma's wekpot is voorzien van een laag kokos vanilla slagroom. Een fleurige bandana om dat potje had het beeld helemaal compleet gemaakt.

Eenmaal buiten lopen we terug richting appartement via Duval Street. Deze straat is DE straat op Key West. Daar liggen alle winkeltjes, barretjes en eet tentjes. Het is er flink bedrijvig 's avonds. Alle panden zien er te gek uit. Allemaal zijn de voorzien van porches, soms op de begane grond maar ook vaak op de eerste verdieping. Hier moeten we zeker nog een keer terug gaan komen om rustig wat rond te kijken. 

Aangekomen in ons appartement is het bed tijd. Morgen moeten we vroeg op, want we gaan op pad voor Lotte's verjaardag. Wat we gaan doen mag Lotte nog niet weten, maar in ieder geval moeten we om 11:00 aan de andere kant van het eiland zijn. Tijd om te slapen dus!