USA: Dag 18

Nu het licht is op de camping in Vegas zien we goed wat er om ons heen staat. Toen je dacht dat het gekker kon, blijkt dat dus wel te kunnen. De campers hier in Vegas zijn nog groter dan we tot nu toe hadden gezien. In ons straatje staat een camper die zijn weerga niet kent. Een zilveren toerbus die net een maatje groter is als bij ons in Nederland. De ramen zijn versierd met oranje neon verlichting en uiteraard sleurd hij ook nog een pickup truck van amerikaans formaat aan de achterzijde met zich mee. Hij blijkt van een indiaanse familie te zijn, wat maar weer aan toont dat er veel geld zit bij de indianen.

Na het ontbijt nemen we weer een Uber naar de Strip. Het blijkt nu dat het Uber systeem valt en staat bij de kwaliteit van de chauffeurs. Deze keer blijkt onze chauffeur, een latino dame, ons niet te kunnen vinden. Ze rijdt een paar keer vlak langs ons af maar weet de juiste straat niet in te draaien. Ik bel haar op en versta geen woord van wat ze zegt. Ik leg haar toch uit waar ze moet zijn, want ik zie precies waar ze is in de Uber app. Maar helaas na 20 minuten is ze er nog steeds niet. En dus annuleer ik de rit en bestel een nieuwe Uber. Dit keer gelukkig een andere chauffeur en deze weet ons binnen 2 minuten te vinden. Pfoe, na een voorspoeidige rit heeft hij toch het vertrouwen in Uber weten te herstellen.

We staat vooraan de strip bij het Mandalay hotel en gaan aan de wandel. Naast vele hotels en casino's zijn er ook de nodige winkels, zoals bijvoorbeeld een 4 etage tellende M&M store. Maar als eerste lopen we richting ons hotel voor de laatste overnachting: New York New York. Net voor dit hotel licht het hotel in sprookjesstijl Excalibur. Het ziet er als een kasteel uit aan de buitenkant maar we hebben niet voor dit hotel gekozen omdat het aan de binnenkant vergane glorie lijkt te zijn. Maar New York New York ziet er van binnen prima uit. Uiteraard is er een groot casino op de benedenverdieping maar die gaan we pas op de laatste dag bestormen. We houden het bij een bezoekje aan de chocolade winkel “Hersheys” waar de dames een milkshake en wat chocolade aarbeien verorberen.

Aan de overkant ligt het MGM Grand hotel, het thuis van de legendarish David Copperfield. Zijn show gaan we niet bekijken maar wel de benederverdieping van het hotel. We lopen dus door het casino en blijven lopen wat met kinderen mag je in een casino niet blijven stil staan om te gokken of te kijken. We lopen dus voorbij het casino, kijken wat naar de winkeltjes en bezoeken de CSI: Las Vegas winkel waar ze ook een interactieve ervaring aanbieden. Judith, als CSI fan, vindt dat natuurlijk interessant maar echt geschikte materie voor de kinderen is het niet. En dus beperken we ons tot het rond snuffelen van het winkeltje zelf. Behalve een verplichte hotdog eten, want dat was nog niet gebeurd, verlaten we het MGM en belanden we in de M&M store. Je zou niet verwachten dat vier etages van een winkel gevuld zou kunnen worden met M&M artikelen, maar het is wel gelukt. Tientallen soorten M&Ms, t-shirts, speelgoed en zelfs gepersonaliseerde M&M's. En op de bovenste verdieping staat een heuse Nascar race-auto van het door M&M gespondorde team. Ondanks dat ik niet zo'n overdreven auto-fanaat ben moet ik toch even met die bolide op de foto.

Vervolgens lopen we verder over de Strip en belanden we na een flink stuk lopen het Venetian. Dit is een van de duurste en grootste hotels en is geheel in italiaanse stijl gebouwd. Er is zelfs de mogelijkheid om met een gondel door het hotel gevaren te worden inclusief “O Solemia” zingende gondelier. Van binnen lijkt het net of je door de straten van Venetie loopt. Een leger aan winkelstraten en op het plafond is een mooie zomerlucht geschilderd en na een stukje door de straten te hebben gestruind beland je uiteindelijk op het San Marco plein. Hoe “over the top” wil je het hebben hier in Vegas.

Na een paar uur lopen beginnen de voeten toch aardig pijn te doen en is het onderhand tijd om terug te gaan. Het plan om naar Circus Cirucs te gaan valt in duigen, want de Strip is toch een stuk langer dan gedacht. Maar niet getreurd we gaan eerste een amerikaans hapje eten bij een op en top amerikaans restaurant met als cowgirls verkleede serveersters. Als we eindelijk een plek hebben gekregen en voor zijn gesteld aan onze serveerster van de avond, vallen we aan. Ik zet mijn tanden in een rack van spareribs, Judith een cheese fries met een soort bitterballen waarvan ik de naam weer kwijt ben en de meiden een bord tortilla chips met alles erop en eraan die we met zijn vieren nog niet op zouden kunnen krijgen.

Als we na het eten geen boe of bah meer kunnen zeggen is het inmiddels al donker aan het worden. Dus maak ik wat fotootjes en bestellen we weer een Uber om terug te gaan naar de camping. Hopen dat de chauffeur ons dit keer wel in een keer kan vinden. En ja hoor onze chauffeur, een afrikaan genaamd Ali, pikt ons snel op. Hij blijkt een enorme voetbal fanaat te zijn met een voorliefde voor het nederlandse voetbal. Tijdens de 20 minuten durende rit terug praten we uitvoerig over voetbal en de rit vliegt dan ook voorbij. Eenmaal aangekomen op de camping is het niet al zo'n beetje tijd om te gaan slapen.