USA: Dag 13

En dan gaat het vandaag eindelijk gebeuren. We gaan naar de Grand Canyon. Over het ontbijt valt weinig uit te wijden, dat gaat elke dag een beetje op dezelfde manier. Alle dames eten wat pancakes met siroop of een kommetje yoghurt met cruesli en ik verorber mijn boterhammetje met salami. Nog even aftoppen met een snee toast en een plakje kaas en we kunnen weer op weg. De dag van vandaag staat geheel in de tocht naar de Grand Canyon.

Onderweg moeten we wel nog even wat boodschappen doen en dit keer overvallen we daarvoor een Safeway winkel. Net zoals alle andere supermarkten zo'n beetje is dat zo'n groot ding waar ze alles verkopen wat een normaal mens dagelijks nodig zou moeten hebben. Of daar televisies ook bij horen laten we maar in het midden. Wij nemen en in ieder geval geen mee. Wel de nodige lekkernijen voor onderweg. Je raakt steeds meer gewend aan de amerikaanse manier van leven en dus negeren we de op de verpakking vemelde calorieen en vullen we gewoon domweg de kar. De extra kilootje sporten en dieten we in nederland wel weer eraf. Als we klaar zijn ga ik terug naar de camper en berg alle spullen op en de dames gaan de langs de Safeway gelegen Starbucks aandoen voor de dagelijkse portie caffeine. Nou ja Judith in ieder geval, de andere twee dames beperken zich tot een milkshake. Ook lekker!

Vervolgens scheuren we weer de snelweg op en voegen ons bij de veel te hard scheurende vrachtauto's (ze denderen je af en toe voorbij alsof je stil staat) en de Grand Canyon komt langzamerhand steeds bij. Als we er bijna zijn begint de spanning, bij mij althans, flink op te lopen. We rijden het park binnen met de door Judith op marktplaats gekochte parken-jaarpas. Voor 25 EUR op de kop getikt en met een enkele bezoekje haal je die er al uit. Goed onthouden dames en heren, dit was de tip van de dag. We rijden binnen het park, aan de South Rim overigens, en gaan naar Grand Canyon Village. Op de parkeerplaats is het vrij druk. We zijn tenslotte pas laat aangekomen, namelijk iets van rond de klok van 16:00 uur. We mogen ons gelijk irriteren aan iets waarvoor we al eerder waren gewaarschuwd. Bestuurders van “normale” auto's zijn namelijk niet te lullig om ook gewoon op de camperparkeerplaatsen te gaan staan. Er is nog geen 10% van alle parkeerplaatsen beschikbaar voor campers en die worden ook nog eens een keer ingepikt. We rijden de parkeerplaats rond maar geen enkele plek voor onze sleurhut. Nog maar een rondje maken en ja hoor, we hebben het geluk dat net een plaatsje vrij komt. Snel erin steken, want anders wordt de plek weer bezet door een bestuurder van een onnozel personenautootje.

Het moment is dan daar gekomen. We gaan onze eerste blik op de Grand Canyon werpen vanaf Mather Point. Voor veel mensen is dit de plek waarop de Grand Canyon als eerste wordt bekeken. De South Rim is overigens sowieso veel meer bezocht omdat de North Rim veel lastiger te bereiken is. Het kost je iets van 220 mile extra om daar te komen. Wij lopen in ieder geval naar Mather Point en ik probeer vooral nog niet te kijken. Totdat je er bijna bent zie je sowieso niet veel vanwege de bomen. Je kunt er tussendoor kijken maar ik doe dat vooral niet. Ook als we de bomen voorbij zijn blijf ik mijn ogen richten op de grond. Ik wil mijn eerste blik vanaf de railing van Mather Point op de Grand Canyon werpen om zo het maximaal wow-effect te bewerkstelligen. En dan is het moment daar. Ik sta aan de railing en richt mijn blik naar voren in plaats van naar beneden. Sodeju wat een indrukwekkend uitzicht op een van 's werelds meest bijzondere langschappen. Vaak is het zo dat als je heel erg naar iets uitkijkt en dat je dat dan in je gedachten steeds maar verder opbouwt, dat op het moment supreme het toch wat tegen valt. Nou de Grand Canyon valt in de verste verte niet tegen. Dit is zelfs mooier en indrukwekkender dan ik me had voorgesteld. Je ziet zoveel dingen in een keer dat je niet weet waar je als eerste naar moet kijken. Ik maak het eerste kwartier geen enkele foto en probeer alles wat ik zie in me op te nemen. Geen enkele foto of beschrijving doet recht aan dit fenomeen der natuur en dat ga ik dan ook niet proberen. Dit is een absolute must-see voor iedereen. Het is nummer 1 van mijn persoonlijke must-see bucket list en ik ben maar al te blij dat ik hem eindelijk mag afvinken. Dit klinkt overigens te oneenbiedig, want een vinkje kun je nooit achter de Grand Canyon zetten. Hij is zo groot en door een paar meter te lopen ontdek je weer zoveel nieuwe dingen dat je er waarschijnlijk nooit op uitgekeken kunt raken.

Na een kwartiertje moet ik toch een beetje wakker worden uit mijn droom en weer in de rol kruipen van toerist, oftewel foto's maken en dan wel zo veel mogelijk. Dit keer kan ik de drang om zelf op te foto te willen niet onderdrukken. Waar menige chinees liever zichzelf op de foto terug ziet in fotomodel-achtige posen hou ik het op een paar fotootjes en instueer ik de fotograaf van dienst om vooral zoveel mogelijk de Grand Canyon op de foto te laten prijken. Zet mij maar ergens in een hoekje op de foto, je moet hier je plek kennen. Daarna lopen we in westelijke richting langs de South Rim en bij elk mogelijk uitzichtpunt klinkt het geluid van mijn fotocamera. Je kunt niet genoeg foto's schieten, je zult toch maar een detail gemist hebben.

Gaande weg worden we bijna belaagd naar een uit de kluiten gewassen insect. Hij lijkt iets van een grote zwarte tor te zijn en ik besluit om te kijken of ik iets van macro-fotografie met mijn camera kan produceren. Ik doe mij best maar dat kreng blijft maar bewegen. En hangt ie dan even stil, dan ben ik niet op tijd om scherp te stellen. Ik probeer het een aantal minuten lang maar ik vrees dat deze vorm van fotografie een meer geduld benodigd dan ik kan opbrengen. Dan maar niet en ik werp me weer op de Grand Canyon.

Na een aantal uitzichtpunten gehad te hebben zien we bij de volgende in de lucht iets wat op een paringsritueel lijkt van twee raven. Of het raven waren weet ik niet zeker, maar ze lijken er wel op. Grote zwarte vogels die mekaar in de veren zitten en hun luchtacrobatiek telkens voor ons opvoeren. Ik besluit deze vogels maar eens op de korrel te nemen. Deze beesten bewegen iets voorspelbaarder dan die gekke insecten. Ik neem de nodige shots in de hoop dat er tenminste een goede tussen zit. Of dat zo is weet ik overigens nog niet.

Als we verder lopen komen we bij de lodge die dienst doet als een museumpje van de Grand Canyon. Er staat een maquette waarbij je mooi de gehele layout van de Grand Canyon kunt zien. Aardig om te zien maar het maakt minder indruk dan “the real deal”. Verder hangt er het nodige materiaal dat de geschiedenis en het ontstaan van deze canyon beschrijft. De Colorado rivier lijkt in ieder geval een minimale invloed op het ontstaan en de vorm van de Grand Canyon te hebben. Ik moet zeggen dat dat verrassend is maar van de andere kant lette in nooit zo goed op tijdens aardrijkskunde op het voortgezet onderwijs. Voor over hoe deze canyon nu precies ontstaan is verwijs ik graag naar de desbetreffende wikipedia pagina.

Nadat we de informatie in ons opgenomen hebben, vinden de dames het wel mooit geweest en willen naar de camping voor de aankomende nacht gaan. Niet iedereen heeft dezelfde bucket list en dat is maar goed ook. Anders zou het nog drukker zijn geweest (of niet). Als we terug lopen ontdekken we een tweetal hertachtigen die tussen de wandelpaden door rustig staat te grazen. Ik moet nog opzoeken welk merk hert het nou precies betreft maar laten we het op herten houden voor nu. De beesten trekken zich werkelijk geen snars aan van alle aandacht van de mensen die naar hun staan te staren. Ook niet van chinezen die recht voor hun neus een fotomodel-pose aannemen en het zicht volledig blokkeren van het hert. De herten houden meer van gras dan van chinees. Ik doe mijn best om chinees-vrije foto's van de herten te maken totdat de beesten het voor gezien houden en weg lopen.

We bereiken de camper en rijden naar Trailer RV Village alwaar wij de nacht gaan doorbrengen. Ik check in en vraag of er ook nog plek is voor de volgende nacht. Helaas, alles is vol voor morgen. Verrek, het is morgen weekend en dan komen alle amerikanen uit hun luie zetels om ook de Grand Canyon te gaan bewonderen. Nou ja, we hebben een slaapplek voor vannacht en morgen zien we wel weer waar we dan onze camper gaan parkeren. Morgen gaan we verder de Grand Canyon ontdekken, hopelijk met een leuke hiking tocht. Of de dames meegaan dat moeten we nog bezien. We schuiven nog snel een paar pizza's in de oven en toppen deze af met een lekker ijsje met slagroom die we 's middags bij Safeway hebben mee genomen. En daarna is het bedtijd. Helaas kan ik mijn verslag niet uploaden want ik heb geen bereik met mijn amerikaanse simkaart. Geen internet maar ook niet bellen. Een beetje vreemd maar waarom dat zo is, dat vogel ik wel een andere keer uit.