USA: Dag 11

Vandaag gaan we de big city verlaten en gaan we oostwaards rijden richting de diverse natuurparken. We hebben een tussenstop gepland bij Needles. Daar is een RV park “Pirate Cover Resort” waar de kids nog een dagje de nodige waterpret kunnen beleven en we als het goed is recht aan een strandje kunnen camperen. Het zal een lange dag rijden worden want we moeten iets van 450 mijl zien te overbruggen.

Maar eerst maken we een klein omweggetje langs Irvine. Dit ligt vlak onder LA en daar bevindt zich het hoofdkantoor van Blizzard Entertainment. Dit zijn de jongens die o.a. het spel World of Warcraft wat ik al verschrikkelijk lang speel. Ik heb door de jaren heen flink wat geld doen toekomen en dus is een fotootje wel op zijn plek. Het is maar een kwartiertje omrijden en dus hoef ik me niet al te nerdy te voelen om toch even langs te gaan. Eenmaal aangekomen in Irvine vinden we snel het kantoor van Blizzard. Dat deel van Irvine bevat vele kantoorpanden en allemaal zijn ze ontoegankelijk gemaakt voor publiek. Tegen beter weten in parkeer ik ons slagschip bij een nabij gelegen ziekenhuis en loop met de fotocamera om de nek naar Blizzard. Aangekomen bij de ingang van het terrein van waar het kantoor zich bevindt, loop ik naar het hokje waar een drietal bewakers dienst staan te doen. Ik probeer een luchtig praatje te maken in de hoop even op het terrein te mogen en een paar fotootjes te maken. Vanuit mijn ooghoek zie ik al een beeld staan op het terrein dat ik eerder op foto's heb gezien. Een van de bewakers maakt al snel duidelijk dat dat niet gaat lukken “Even if you came all the way from China, there's no way I'm letting you in!”. Ik besluit hem niet te confronteren met het feit dat ik door de jaren heen mogelijk meerdere maandsalarissen van hem zou hebben kunnen betaald en ik beperk me tot het maken van wat foto's van de buitenkant van het terrein. In ieder geval staat daar ook Blizzard Entertainment op en daar zal ik het maar mee moeten doen. Als je je voorstelt hoeveel bezoekers, waarvan het meerendeel uit China zal komen, er zich voor de deur van Blizzard meldt, dan kun je best begrijpen dat ze bezoekers niet gaan toe staan. Het zij zo. Ik twitter nog even snel mijn frustratie van me af in de ijdele hoop dat iemand van Blizzard dat ziet en naar buiten komt rennen om me een tour te geven door hun gebouwen. Ik arriveer bij de camper en we gaan dan nu richting Needles. Echter niet nadat we nog even snel wat boodschappen doen bij de lokale Walmart. Hebben we toch nog iets nuttigs gedaan in Irvine!

De lange toch richting Needles begint en verloopt voorspoedig. Het enige noemenswaardige feit is dat we voor het eten stoppen langs de zoveelste verzamelplek van fastfood restaurants, maar allemaal een gezond bakje noedels scoren bij een tent waarvan me alleen is bij gebleven dat ze een grote afbeelding van een panda op het dak hebben staan. Een lekkere maar vooral relatief gezonde maaltijd.

We vervolgen onze weg en gaan naar onze geplande tussenstop in Calico Ghost Town. Dit is een wild western stadje dat in het begin van deze eeuw plotsklaps is verlaten en in de wild western stijl van weleer behouden is gebleven. Het is er bloedje heet maar dat hoort dan ook bij een echt wild west stadje. Het enige dat we missen is “tumble weed”. Anders zou het plaatje compleet zijn. Er lopen naast ons nog een handje vol verdwaalde toeristen rond maar voor de rest is het stadje bijna geheel uitgstorven. De paar over gebleven mensen die daar de toeristen normaliter vermaken zijn aan het afsluiten. Het is ten slotte al rond de klok van 17:00 uur. Al foto schietende proberen we ons voor te stellen hoe het zou zijn geweest om hier te hebben geleefd. Je voelt je een beetje John Wayne hier maar schiet geen kogels maar foto's. Na een uurtje te hebben geproefd van de sfeer van het oude wilde westen gaan we weer verder rijden. We hebben ten slotte nog iets van 2.5 uur rijden voor de boeg richting Needles.

We rijden richting interstate 40 en bemerken ineens dat we over de befaamde Route 66 rijden. Interstate 40 licht grotendeels vlak langs route 66 en we gaan dan ook niet over de route 66 helemaal naar Needles rijden maar er langs over de interstate 40. Dat lijkt een goede keuze te zijn want route 66 is historisch in meerdere opzichten. Het wegdek zelf is namelijk (pre-)historisch en ik vrees dat we geen enkel deel servies heelhuids te tocht had overleefd hadden we wel over de route 66 gereden. Na 2.5 uur rijden bereiken we dan eindelijk Needles en arriveren rond 20:30 uur bij Pirate Cove Resort. Na het nodige papierwerk worden we het park op gelaten en we rijden naar onze “peninsula”. Dit aan de Colorado rivier liggende strandje, waar je per penisula met 4-5 campers kunt staan, zal het onderkomen worden voor de komende 2 nachten. We sluiten de boel aan, eten nog een kleinigheidje en duiken het bed in. Morgen zal een soort rustdag gaan worden en ik heb hem na al inmiddels afgelegde miles echt wel nodig.